ओइलाई सकेको फूललाई भमराको के नै अर्थ रसुगन्ध केवल फक्रन लागेको कोपिलामा मात्र हुन्छमखमली फूलको महत्व बुझ्दैनन् यहाँ कसैले अबजुन युगौं युगसम्म सदाबहार रहिरहेको हुन्छ ।त्यसैले ,भो पर्दैन अब नयाँ माली मलाईचाहिँदैन उजाडिएको सिन्दुर भर्नडोलीमा सजिएर जानु छैन मलाईसुन्दर बगैँचाको हरियालीमा आगो छर्न पिंजडाको जन्जीरले कसीएको छुहिँड्ने बाटाहरुमा बिछ्याइएका छन् काँडाखर्चनु पर्दैन ब्यर्थ समय मेरो लागिचाहिँदैन तिमीले सजाएर राखेको सयपत्रीको माला जे छु ठिकै छु ,प्यारो छ मलाई आप्नै एक्लो संसारजस्तो छु बाँचिरहेकै छु ,चाहिदैन कसैको आधारछोडीदेऊ यदि कल्पनामा हराएका छौ...

गरिबिको रेखामुनि !गरिबिको रेखामुनी अनेक प्रतिभाहरु लुकेका छनअनेक चाहना ,आकान्क्षा,लक्ष्यहरु दबिएका छनजो अघि बढ्न मौलाउन त चाहन्छनतर लक्षमण रेखा पार गर्न सकिरहेको छैनत्यो लक्षमण रेखा हैन,जुन सीता र रावण बिचमा थ्योतर कि यो लक्षमण रेखाजुन प्रतिभा र पैसा बिचमा छमेहेनत र सफल्ता बिचमा छअनि त्यो लक्षमण रेखाजुन गरिब र धनि बिचमा छहो ! गरिबिको रेखामुनी, सोच्नुस निर्मला पन्त !कुनै धनाड्यको सन्तान भैद्या भएकुनै अमिर बाउको छोरी भैद्या भएआज न्यायको लागि भिख माग्नुधेरै दुरको कुरा हो,बलत्कार गर्ने हिम्मतकुनै मायकालालको हुदैन थ्योथोरै मात्र ईतिहास पल्टाएर हेर तजति नि चेली...

जीवन के हो?कोहि भन्छन जीवन दौड होमलाई लाग्छ कि जीवन प्रेसर कूकर जस्तै होसमाजले येस भित्र धर्म हालेको छसमाजले येस भित्र जात हालेको छसमाजले येस भित्र रितिरिवाज घुसाऐको छसमाजले येस भित्र पाप र पुन्य पनि हालेको छसमाजले येस भित्र सपनाहरू बुनिदियेको छसमाजले येस भित्र दुख र सुख पनि मिसाऐको छसमाजले येस भित्र बुबा, आमार आफन्तजनलाई घोलेको छसमाजले येस भित्र अलिकति रक्सी पनि मिसाऐको छर धुवा पनिम त्यो प्रेसर कुकर बोकेर समाजको गल्ली गल्ली हिँड्छुचौतारीमा बसेर चिच्याउछुकसैले सुन्दैननसिट्टि लाग्छचौरासी बेन्जन पाक्छथालमा हालेपछिम चौरासी बेन्जनको बास्नाले मर्छु ।

किन किन मन मेरो त्यसै नै जली रह्योरापिलो आगो बनी तन मेरो बली रह्यो । मुहारमा खुशी छैन,अधरमा हाँसो पनिसुस्ताएर सारा शरीर कमजोर बनी ढली रह्यो । जोश,जाँगर खोसिएर मन त्यसै निरश भयोकिन ,किन सारा उत्साह भित्र भित्रै गलि रह्यो । बसमा छैन मन मेरो बेचैन् छ दिल पनिसारा पीडा मनभरी आँधी बनी चलिरह्यो ।

किन होला यो दुनियाँमा यस्तो मात्रै हुन्छजस्ले सबलाई खुशी दिन्छ उहि बढी रुन्छहिड्दा हिड्दै बाटो बिचमा साथ जस्ले छोड्छजिन्दगीको पहिलो माया उहि किन हुन्छ ? बिरक्तको कथा जस्तो बन्यो मेरो जीवनरिक्तताले मन पोल्छ एक्लो मेरो जीवनबिछोडको पीडा बन्दा रमाई दिन्छु यादमारुझिदिन्छ आँखा सधै कोही छनन साथमाकिन होला यो दुनियाँमा यस्तो मात्रै हुन्छजस्ले सबलाई खुशी दिन्छ उहि बढी रुन्छ ढलपल हुने आँशु थोपा चुहिन्छ कि भनितिम्रै यादमा जीवन बिते दिनहरु गनीतप्प चुहिए बिलाई जान्थ्यो बगी दिदा भेलदोषी होईनन यि नयन किन भयो झेलकिन होला यो दुनियाँमा यस्तो मात्रै हुन्छजस्ले सबलाई खुशी...